Zeereis richting Kreta

Oef wat ben ik misselijk. De enige reden dat ik eigenlijk over land naar mijn vader ging was dat ik doodziek wordt op de zee. En die matrozen maar lachen. Ik zie het wel hoor, als ik me weer over de reling moet buigen. En die kinderen dan. Doen net of ze stoer zijn. En slimmer dan ik. Aanstellers. De matrozen hebben ook al een hekel aan me. Ik was een keer te laat bij de reling en toen vonden die matrozen dat ik het zelf op moest ruimen! Ja, dag. Ik ben wel een Atheense prins hoor. Het is hier ook verschrikkelijk heet. En de wc is een emmer die volgens mij gewoon niet verschoont wordt. Ik zal een van de kinderen het wel even laten doen.
Wat een kleine krengen. Ze zeggen dat zij al meer dan genoeg doen en het hele dek al hebben geschrobd. Ik kom ze nota bene redden en ze zijn brutaal genoeg om tegen mij te zeggen dat ik ook wat klusjes moet doen. Ze zijn het helemaal niet waard om gered te worden. O nee, ik voel al weer wat opkomen, ik vlucht maar weer even naar de reling…